مدح و مناجات با امام جعفر صادق علیه‌السلام
من هـمان باده‌نـوش جام توأم بـلـبـل مـسـت روی بـام تـوأم بی‌نـگـاهت غـزل نـمی‌خـوانم شـاعـر فـیـض مـسـتـدام توأم شـشــمـیــن آیــنــه ســلام آقـا آرزومــنـد یـک ســلام تــوأم بـه پـر زخـمـی‌ام نـگـاه کـنـید آه؛ مــحــتــاج الــتــیــام تـوأم باز هـمـسـفـره بـاش با سـائل دوسـتـدار هـمـیـن مـرام تـوأم مست قـال الامـام صـادق من من مسـلـمان شده به نـام توأم روی قــبــرم ســپــرده‌ام آقــا بـنــویـسـنـد مـن غــلام تــوأم مـن غـــلام مــحــبـت یــــارم می‌نـویـسـم فـقـط حـقــایـق را مـاجـرای عـروج عـاشـق را بـا تـو فـهـمـیــده‌ام مـفـهـوم و مـعـنـی آیــه‌هــای نــاطـق را مـی‌شـود دیـد در نـگـاه شـمـا عکس زیـبای وجه خـالـق را معـنی یا بـصیـر در بَـصَرت با بصیرت کنی هر عاشق را بـا بــیـانـات روشـن و نـابـت تو شکـسـتی صف منـافـق را ما به عالـم نمی‌دهـیـم هـرگـز تــار مــوی امــام صــادق را السلام ای رئـیـس مـذهـب ما دلـمان را تو حـیـدری کـردی مـست انـوار کـوثـری کـردی در لــبــاس امــامـت ای آقـــا به خـدا کـه پـیـمـبـری کـردی با احادیث و گـفته‌های خودت تو عجب فـتح خـیبری کردی زنده کردی تو علم را تا حشر بسکه شاگـرد پـروری کردی ما کجا؟! مهر مـادرت زهـرا دل مـا را تـو مـادری کـردی مهرتان را به سیـنـه دارم من کــاش مـا را دعــا کـنـی آقــا خـرج این روضه‌هـا کـنی آقا چـشم‌های مـرا به پـای حسین نــذر خــیــرالـنّـسـا کـنـی آقـا بـانـی روضـه‌هـای عـاشـورا کـاش روضـه به پـا کـنـی آقا کاش ما را شبی به خرج خودت راهــیِ کــربــلا کــنــی آقـــا یـاد جـدّ غـریب خـویش کـنی یـاد آن ســرجــدا کــنــی آقــا روضـۀ زیـنـبـیه می‌خـواهـیم |